Angelika Geronymaki is theatermaker- en docent, en dichter. In 2021 won ze de Poetry Slam Rotterdam. Verder was ze op de podia te vinden van o.a. Poetry International, Kampvuur Rotterdam, Parfum de GroenGroen en het Eendrachtsfestival. Haar poëzie is beeldend, sensorisch en lijflijk, sociaal geëngageerd, maar soms ook vervuld van kinderlijk verlangen. In haar teksten is ze op zoek naar haar plek in de wereld, en verwerkt ze de absurditeit van het leven en het verstrijken van de tijd.

Een voorbeeld van haar poëzie:

alles wat de avond at

aan tafel langs de Maas aten we

meteoormossels gedrenkt in beenmerg

brallend brakend in mijn schoot geschoten

uitgezogen strompelde ik naar huis

er waren honden die lachten

lachende honden bijten vaker,

ook al zeggen ze van niet

het uur van de wolf, er wordt op de deur gebonkt

ik schrik,

niet toch nog thee drinken

een knal op de verlaten bovenverdieping

ik denk aan de kudde bulderende koeien

hun uiers had ik liever in de mond gehad

gele biest voor mijn gemoedsrust

zuigend op hun kinders zwezerik,

om het fijne ogenblik van die avond vast te houden

leegstaande zolders vermijden in deze tijden, dat weet ik

maar ik had niet om al dat gewicht gevraagd

het zal nooit beter worden met de dieren,

we zullen ze blijven koken,

ook niet met de mensen op straat

ik laat mijn benen speciaal ongeschoren binnen

om het grijnzende gebijt te ontwijken en

er komen nu eenmaal elk jaar winters aan 

iets wat we almaar opnieuw benoemen

het is weer afgelopen met de mooie zomer