Nanne Tepper (1962-2012) werd na zijn eerste roman De eeuwige jachtvelden (1995) direct bestempeld als beloftevol debutant, en één van de toekomstige groten van de Nederlandse letteren, maar koos ervoor zijn leven te beëindigen op vijftigjarige leeftijd. Teppers werk is allesbehalve zwartgallig – hij bezingt juist de schoonheid en de liefde, in zinnen boordevol humor. Hij liet drie romans na en een handvol korte verhalen. In 2016 verscheen postuum De kunst is mijn slagveld, met een selectie uit zijn correspondentie.