Bekijk de opname

Over Svetlana Alexijevitsj

Svetlana Alexijevitsj (Oekraïne, 1948) groeide op in Belarus toen dat land nog deel uitmaakte van de Sovjet-Unie. Vanwege haar kritiek op het regime van Loekasjenko verbleef ze meermaals langere tijd in het buitenland, ook sinds 2020 weer. Haar werk, dat in de Sovjet Unie en Belarus onder de censuur valt, werd veelvuldig bekroond met als hoogtepunt de toekenning van de Nobelprijs voor Literatuur in 2015.

Alexijevitsj duidt zichzelf aan als ‘een mens van het oor’ en vond een volstrekt eigen literair genre uit. Haar boeken bestaan uit getuigenverslagen die zo zijn vormgegeven dat ze het verhaal vertellen van een bepaalde (vaak ongehoorde) groep of periode. Vrouwen aan het front in de Tweede Wereldoorlog (De oorlog heeft geen vrouwengezicht), overlevenden van de oorlog in Afghanistan (Zinkjongens), ex-Sovjetburgers (Het einde van de rode mens) of kinderen (De laatste getuigen). ‘Mij interesseert de kleine mens’, zei ze in haar Nobelprijsrede. ‘De kleine grote mens, zou ik willen zeggen, want leed vergroot de mens. In mijn boeken vertelt die mens zijn kleine geschiedenis en daarmee ook de grote.’

Over de Belle van Zuylenlezing

Op zaterdag 28 september, na afloop van festivaldag Exploring Stories, sprak Svetlana Alexijevitsj de Belle van Zuylenlezing uitspreken in TivoliVredenburg. Deze lezing hoort bij het ontvangen van de Belle van Zuylenring, die vernoemd is naar de internationaal vermaarde Utrechtse schrijver Belle van Zuylen (1740 – 1805), die in haar werk een sterke nadruk legde op gelijkheid en emancipatie.

Voorafgaand hield schrijver Lisa Weeda, groot bewonderaar van Alexijevitsj, een laudatio over haar werk. Er was muziek van de Belarussische pianiste Hanna Shybayeva.

Uitreiking Belle van Zuylenring

Aan het begin van de dag kreeg Alexijevitsj ook de Belle van Zuylenring uitgereikt, de ceremonie is hier terug te kijken.