Bob den Uyl (1930-1992) werd in Nederland vooral bekend om zijn vaak absurde en mistroostige korte (reis)verhalen. Zoals biograaf Nico Keuning liet zien met zijn biografie over Den Uyl was het een man met tamelijk zwaar leven, die het desondanks allemaal zeer plezierig op papier wist te zetten. Voor zijn debuut Vogels kijken ontving hij direct in 1965 de Prozaprijs van de gemeente Amsterdam. De Anna Blaman Prijs en de Multatuliprijs voor twee latere werken volgden. In 2003 werd ter ere van zijn oeuvre een prijs naar hem vernoemd, waarmee sindsdien jaarlijks het beste Nederlandse literaire en/of journalistieke reisboek wordt bekroond.