Ligt de vuile was op metaforen en is het niet de vuile was
is het een gymtas, blokkendoos, een tekening
(niet te achterhalen wat precies is afgebeeld),

is het niet op metaforen is het op de urgentie, wie heeft er
met de urgentie gespeeld, waar is het woord dat ik
net had, een kamer, mijn hoofd,

hoe vaak moet ik dit nog zeggen, haal je vingers uit
het stopcontact, leg de puzzels in de kast, laat me even.
Zet je wagens weg, leg je leven aan de kant dan kan ik
erbij met mijn drift, mijn waanidee van dichterschap,
een dweil, een doek, het boek dat ik had willen schrijven

om nog alleen te kunnen blijven waar ik verdrievoudigd ben,
nu ik lego zoek en veters strik, bananen prak,
schimmeltrommels openwrik, nu dit groeiende, vragende,
behoeftige onafgebroken aan me hangt,

het belang van één gevonden woord volstrekt lachwekkend is
en ik en alles wat ik dacht in deze overmacht verviel –
gooi niet met mijn mooiste pen, blijf van de laatste
regel af, raap je sokken van mijn ziel.

Ester Naomi Perquin (uit Ongevraagd Advies)