Dit jaar vieren we de honderdste verjaardag van de Libanees-Amerikaanse dichter en schilder Etel Adnan (1925-2021). Haar reputatie als schilder van abstracte, kleurrijke landschappen is de laatste jaren enorm gegroeid; zo wijdde het Van Gogh Museum in Amsterdam in 2022 een retrospectieve tentoonstelling aan haar werk. Toch is haar poëzie minstens zo krachtig en invloedrijk. Haar filosofische benadering van oorlog en identiteit blijft tijdloos en van universele waarde.

Ter ere van die honderdste verjaardag verschijnt dit jaar de documentaire Adnan being and time, gemaakt door Marie Valentine Regan. In de filmdocumentaire komen de relaties tussen Adnans schilder- en dichtwerk naar voren. Regan werkte lang nauw samen met Etel Adnan voor het maken van deze filmdocumentaire, waarin we Adnan op hoge leeftijd volgen in Parijs, niet lang voordat ze in 2021 stierf.

Adnan heeft nooit goed leren schrijven in het Arabisch vanwege de kolonisering van het schoolsysteem, en ze dichtte lange tijd in het Frans. Op een gegeven moment stapte ze over naar het Engels, als protest tegen Frankrijks brute repressie van de Algerijnse revolutie. Maar zoals ze laat weten in de documentaire: schilderen deed ze altijd in het Arabisch.

Isabella Hammad, die tijdens ons festival te zien is op Exploring Stories, schreef een essay over waarom het herlezen van Adnans werk tijdens de genocide in Gaza zo krachtig is.