"Dit leven is voetje voor voetje. En als jij mij bij de hand neemt, dan neem ik jou bij de hand (ik weet het, dit klinkt als een liedje); doen we dit niet dan wankelen we gewoon wat meer. Niemand die daar wakker van ligt, behalve jij en ik."
“Dit is het dorp dat je achter je laat, dit is het thuis dat je af moet zweren
Dit is de plek waar je weg moet gaan
Om er ooit, op een dag, naar terug te keren.”
De eeuwige jachtvelden voert je mee naar de wereld van Victor, Lisa en hun zusje Anna, die opgroeien in een uitgestorven dorp. De liefde in het gezin wordt aangevreten door een vader met drankzucht en een moeder die haar gezin probeert te ontvluchten. Victor en Lisa vinden een thuis bij elkaar en naarmate ze verder opgroeien, groeit de liefde met ze mee. Er ontstaat een soms ongemakkelijk, soms broeierig verlangen. In het dorp wacht hen geen toekomst en hun enige optie is om te vertrekken naar de stad. Als ze daar samen een huis bewonen, schudt de liefde haar kinderlijkheid af en is er plaats voor een grootse, allesomvattende hartstocht.
“Ze lachen, en ze omhelzen en kussen, en het is vreemd maar prachtig mooi.”
De eeuwige jachtvelden is de debuutroman van Nanne Tepper (1962-2012). Dit meesterwerk won in 1996 de Anton Wachterprijs en is voor deze voorstelling bewerkt door Sophie Kassies. Naast de intense thematiek staat Teppers werk bekend om zijn humor en ironie, die op onverwachte momenten lichtheid bieden.
