Cinema Paradiso: een nieuw gedicht van Ronelda S. Kamfer

Herinneringen zijn verraderlijk. Ze zijn hoogstpersoonlijk en komen daardoor zelden overeen met andermans herinneringen aan dezelfde persoon of gebeurtenis. "Don’t look back. Don’t write. Don’t give in to nostalgia," is het motto van dit gedicht van Ronelda S. Kamfer, opgetekend uit de mond van het personage Alfredo uit de filmklassieker Cinema Paradiso. Zoekend naar een herinnering aan het graf van haar opa, vindt ze uiteindelijk een herinnering aan zichzelf als jonge vrouw.

Tags

Poëzie #WhyFictionMatters
Foto: Nathan Traal

Word ILFU Member en steun onze schrijvers en verhalen

Vertel me meer

Cinema Paradiso 

Vertaald uit het Zuid-Afrikaans door Alfred Schaffer


Don’t look back. Don’t write. Don’t give in to nostalgia.

Alfredo

 


niets breekt zo perfect in stukken 

als geërfd servies

ik ga liggen

op de koude keukenvloer

doe mijn ogen dicht en zoek

mijn opa’s graf in de projecties 

tegen de muur van mijn gedachten 

ik vind hem 

tussen mijn eerste exemplaar 

van Gogol dat in mijn rugzak 

ligt onder een grote, bruine gum, Tipp-Ex 

en mijn handboek Algemene Wetenschap 

ik zet mijn opa’s dia op pauze 

en ga een kamer binnen 

op de kamerdeur 

heb ik met viltstift geschreven 

happy sour sixteen 

met een kruis dat ondersteboven hangt 

en daarnaast een sticker van Bart Simpson 

ik word afgeleid door

iemand die me vraagt

hoe laat het is

dan zit ik op een bankje in een park

mijn mond smaakt naar kots 

en de reuk van brandy 

in mijn kleren maakt me misselijk 

mijn nichtje en zus staan onder een boom

en een smerige gangster komt naast me zitten 

nog nooit was ik zo 

tot in mijn kut bezopen als nu 

mijn mobieltje dat opeens vibreert

werpt mijn gedachten met geweld 

terug in mijn lichaam

als een onderbroken astrale projectie

ik dwing mezelf overeind te komen 

ik ben een beetje duizelig 

sta op en loop naar de kamer 

en kijk weer naar de dia van mijn opa’s graf

en denk aan wat mijn moeder zei

pappa was aardiger tegen zijn kleinkinderen

dan tegen zijn eigen kinderen

ik herinner me hem niet

zoals jij je hem herinnert