De natuurlijke wereld is soms een overweldigend iets, en dat wordt bijzonder goed gevangen in het gedicht dat Frans Kuipers in de video hieronder voordraagt. Hij roept een reeks beelden op en schept daarmee een beeld van de onverschilligheid van de natuur, van "angels, tentakels, giftanden, muilen, klauwen en de opengesperde hongerstrot van het kale jong in het nest". Het is een gedicht waaruit blijkt dat de aarde tot een andere orde behoort dan de mens.