notitie: niet alle gedichten die we uit het zwarte gat opvangen zijn compleet
sommige bestaan uit fragmenten
mogelijk is er iets verloren gegaan
[…]
ook in het zwarte gat wordt het lente
gok ik en probeer de lengte ervan te meten
een exacte datum te bepalen
in het zwarte gat is tijd tollend afwezig
toch proef ik lente in mijn mond ik
maal de lente tussen mijn tanden
ik schuif een dun reepje lente over mijn brood
vooruit
kleine hapjes
bloesem bloesem en hoe ik altijd naar gehavende knoppen hunker
grote vragen zijn: moet ik mijn boom snoeien
in het zwarte gat is het amper maart
en vooralsnog blijft het onduidelijk
of appelbomen in een zwart gat gedijen
maak ik mijn boom kwetsbaar
beschadig ik mijn boom
wakker lig ik ervan
dit zou een zoete tijd moeten zijn
LENTE IN HET ZWARTE GAT IV
en het tokkelt in de knoppen
zonnige dagen en er wordt voorzichtig een snaar aangeraakt
de bek van een merel klapt voorzichtig open
wat wordt daar gevangen?
miljarden zonnen en ze komen allemaal dichterbij
we observeren ze zo goed en kwaad als kan
is het zwarte gat de bek van een merel die een zon opslokt?
de verwachting is dat we hier snel een antwoord op krijgen
het zal niet het antwoord zijn waar we op hopen
[…]
maar tenminste een beweging
ik vang licht
en het verdwijnt
LENTE IN HET ZWARTE GAT VIII
al mijn dierbare stemmen kolken rond en de dagen worden langer
ook in het zwarte gat worden terrassen opgezet
klaptafeltjes wie had dat gedacht!
(niet ik
maar zoveel denk ik niet)
er wordt iets samengeperst iets begint opnieuw
en ik slenter wat door die zwarte gatenstraten
binnenkort begin ook ik te bloeien
dat is een feit omdat het aan alles voelbaar is
meer informatie heb ik niet
LENTE IN HET ZWARTE GAT X
[…]
[….]
en is sprake van sjans
er is sprake van rizz
LENTE IN HET ZWARTE GAT XI
euforisch en lente hard in mijn keel en lente
het zwarte gat maar toch lente onverwacht beetgepakt en toch lente
bij de lurven en toch lente vogelkarkas op de straat maar lente
frambozenwijn en lente mijn verjaardag bijna bijna dralend op een drempel
dient zich aan en lente en toch weer bestaan
lente en toch weer openklappen lente en toch weer de tulp van een magnolia
openvouwen dat stevige blad en lente uitzinnig teder
een neus strijkt langs een wang gefragmenteerd en haperend en lente
te lange emotionele doorlooptijd en lente
een kindervinger vouwt zich om een pink en lente
een vriend zegt dat het beter gaat en lente ook dit gaat voorbij
maar lente een hond snuift aan mijn hand de lente spert zijn neusgaten
wijd open snuift
er schieten krokussen uit de grond
LENTE IN HET ZWARTE GAT I (nagekomen)
o het zal wel weer meisjesachtig worden
in het zwarte gat verzamel ik al mijn roze en jaag de lammeren bij elkaar
wankele beentjes
toch wordt er gerend
ik heb hier ergens een ei verborgen
verwijt het me
in het zwarte gat blijkt het onvindbaar
het zal hier tot de zomer rotten
voor het zover is poets ik alle geuren op
fris als blauw kristal
het doet pijn dat niet iedereen de lente haalt
die komt en toch zal het donker zijn
ik tel de dagen van de winter na
haal adem zie hoe uit een tak een groene knop
opdoemt dreigend
ik weet precies wie ik vergeet
