Mustafa Stitou bezingt in dit gedicht de tempel van de literatuur, die we volgens hem de rug niet mogen toekeren. Het was zijn ode aan de openbare bibliotheek en in 2014 ook aan de Nacht van de Poëzie. Hij beschrijft een tempel, gevuld met ademende waarheden, waarin het brein het brein bespreekt en waar heelallen op de planken staan. Dit jaar staat Stitou voor de tweede keer op de Nacht van de Poëzie, in dezelfde tempel die hij in 2014 beschreef.