We hebben het einde niet zien aankomen

Rashif El Kaoui neemt zijn herinneringen aan een overleden hond als vertrekpunt om dieper na te denken over het einde. Het einde van het leven van de hond, van beschavingen, of van je eigen leven. Het is een onvermijdelijk onderdeel van het bestaan, maar toch kun je het niet zien aankomen. Of toch wel? Het einde draagt altijd iets paradoxaals in zich; het maakt altijd weer plaats voor iets nieuws.

Rashif El Kaoui
Opslaan

Thema

Essays

Tags

Dood Essay Geschiedenis
Foto Ben Wicks / unsplash

Word ILFU Member en steun onze schrijvers en verhalen

Vertel me meer

Rashif El Kaoui denkt na over het einde, dingen die er wel en niet meer zijn, en over het sussen van zijn angsten.

Misschien vind je dit interessant

Marja Pruis

Marja Pruis prijst het werk van Elena Ferrante (en ziet haar in gedachten al in Utrecht op het podium staan)

21-09-21

16 min

Valeria Luiselli

Hoe lezen en schrijven Valeria Luiselli door de pandemie hebben gesleept

20-01-22

5 min

1 reactie

Alex Shephard

Waarom Nederland nooit een Nobelprijs voor de Literatuur kreeg

06-10-21

10 min

Ida Lødemel Tvedt

Deze Noorse schrijfster las Reve en vond een antwoord op de vraag: waarom doet fictie ertoe?

31-03-22

10 min

3 reacties