Vrouwkje Tuinman dicht over de realisatie dat ze intoleranter is geworden. Haar gedicht 'Bekentenis' dient als een reflectie op hoe het is om afgezonderd te raken. Wat er gebeurt als men niet meer aan elkaar vraagt hoe het gaat? Drijven we dan verder en verder van elkaar af?

'Het steeds minder/twijfelachtig feit dat ook ik steeds meer een eiland word/door de tijd heen integreer tussen degenen voor wie de wereld stopt/op pakweg een meter van hen vandaan.'