Je kunt dit gedicht lezen of bekijken. Bekijk hieronder de video waarin Ghayat zijn gedicht zelf voorleest, of lees de tekst daaronder.

Évian

Vertaald door Djûke Poppinga

Vorig jaar, om een van de vele voorbeelden te noemen, overleed een schip vol vluchtelingen aan een hartinfarct. Toen de eerste reddingsboot ter plaatse arriveerde, was de Middellandse Zee al verdronken. Het water was gestikt, het water had de golven overspoeld, en de Europese Unie probeerde zich vast te klampen aan een stuk wrakhout – in een poging in leven te blijven – maar de kinderen waren nergens te zien.

De eerste resultaten van het onderzoek waren duidelijk: de satellietbeelden wezen uit dat het gezonken schip niet kon zwemmen.

Op het achtuurjournaal van die avond, terwijl het Middellandse Zeewater kalm en rustig van de televisie over de parketvloeren van de zitkamers kabbelde en verwarring zaaide onder de gelukkige gezinnetjes in de veilige landen en een zekere ongerustheid over de seksuele prestaties van de zwijgende meerderheid in Midden- en Noord-Europa veroorzaakte, abrupt, als omhoogschietende paddenstoelen in het bos, vroeg een Europese vrouw uit de middenklasse zich af waarom ze over zee waren gekomen en niet – nadat ze hun visum hadden gekregen – per vliegtuig. Overrompeld door deze witte naïviteit, pleegde de televisie zelfmoord.

In zijn commentaar op de tragische gebeurtenis zei de integratieambtenaar van het Departement voor Immigratie aan de telefoon: ‘Wat moeten we beginnen, nu de nieuwe lading vluchtelingen die de billen van onze Europese gepensioneerden zouden komen afvegen, dood is?’

Op het achtuurjournaal van die avond zei een witte omroepster die geen kinderen had op gezag van een Midden-Oostenspecialist die nog nooit in het Midden-Oosten was geweest dat de kinderen misschien door bepaalde postmoderne oorzaken waren verdwenen toen ze verstoppertje speelden.

Jezus, de zoon van Maria, was de enige overlevende. Hij liep over het water.

Kanttekening 1:

Ze zullen onze banen en onze huizen afpakken en onze vrouwen verleiden. Ze zullen het geld inpikken dat we voor de armen hebben gereserveerd en er zullen misdadigers en spionnen onder hen zijn. Hun toestroom zal het land destabiliseren en de samenleving ontwrichten. Ze zien er afschuwelijk uit en ze dragen ziektes met zich mee. Ze hebben andere normen en waarden. Ze hebben een andere cultuur en vreemde gewoonten. Ze zullen nooit integreren.

Kanttekening 2:

De racistische woorden uit kanttekening 1 verwijzen niet naar de huidige zogenaamde vluchtelingencrisis, waarmee de Syrische vluchtelingen worden bedoeld. Ze werden al op grote schaal door de westerse media gebruikt om de joodse vluchtelingen uit Duitsland en Oostenrijk te beschrijven, die in de periode vóór de Tweede Wereldoorlog voor de nazi’s probeerden te vluchten.

Kanttekening 3:

In het jaar 1938 kwamen tweeëndertig landen bijeen voor de Conferentie van Évian om over de crisis van de joodse vluchtelingen uit Duitsland en Oostenrijk te praten. De Verenigde Staten weigerden al voordat de vergadering begon de jaarlijkse quota van vluchtelingen te verhogen. Groot-Brittannië verklaarde dat het Verenigd Koninkrijk geen migratieland was. Alle andere deelnemende landen weigerden de vluchtelingen op te nemen. Op 13 juli schreef de Völkischer Beobachter, de krant van de nationaalsocialisten, triomfantelijk: ‘Niemand wil ze.’ (Ik heb zo’n gevoel dat Adolf Hitler dat artikel persoonlijk heeft geschreven.) Vier maanden na de conferentie richtten de nazi’s de Kristallnacht aan en daarna begonnen ze geleidelijk met het oplossen van ‘het joodse probleem’ – op hun eigen, bijzondere wijze, die, zoals we weten, uiteindelijk heeft geleid tot de Endlösung.