Voor het eerst

Hij had een ingezoomde foto van zijn eigen gezicht als achtergrond van zijn mobiel ingesteld, de lange man die deze zomer voor me stond bij LCD Soundsystem. Dat kon ik zien omdat hij tijdens elk nummer een filmpje maakte waarbij hij ieder bandlid vastlegde. Steeds was het dezelfde ronde en steeds als ik weer naar dat schermpje keek, fantaseerde ik hoe ik zijn mobieltje twintig meter verder in het publiek zou gooien en mijn gedachten in zijn gezicht zou roepen. Waarom geniet je er niet van! Waarom ben je niet in het moment!

Die man was natuurlijk het probleem niet. Ik was het, moe van het lopen, overprikkeld door alle mogelijkheden van een festival. Overal bandjes, overal eten, overal mensen. Was dat vroeger ook al zo? In mijn herinnering liet ik me drie dagen lang meevoeren door die heerlijke stroom van nieuwe ervaringen. Was dit het dan? Dat moment dat altijd in de toekomst had gelegen en waar mijn oudere vrienden, die een dure chalet naast het festival huurden, me jarenlang voor waarschuwden? Was ik gewoon ouder?

Sinds de oprichting van LCD Soundsystem in 2002 profileert frontman James Murphy zich als iemand die zijn beste jaren al achter zich heeft liggen. Het zit hem allemaal al in de eerste single, ‘Losing My Edge’, waarin hij de eerste paar coupletten klaagt dat de nieuwe generatie zoveel hipper is om vervolgens te eindigen met een lange opsomming namen uit zijn platencollectie. Kijk, zegt hij, ik ben misschien niet meer de hipste, maar hebben jullie het oeuvre van Gil Scott-Heron op vinyl?

‘All My Friends’, de tweede single van Sound Of Silver (2007), begint met dezelfde soort zelfspot. De protagonist maakt zich klaar voor een huisfeestje en checkt snel welke nummers populair zijn.

Vanaf hier wordt het nummer steeds serieuzer. Op het huisfeestje ontdekt de protagonist namelijk dat hij veel ouder is dan de rest. Het is er druk, er wordt muziek gedraaid die hij niet kent en alle jongere mensen zien er zongebruind uit. Bovendien realiseert hij zich dat zijn echte vrienden helemaal niet aanwezig zijn.

Toch blijft de protagonist. Hij negeert zijn moeheid en zijn ongemak en grijpt alles aan wat hem weer het gevoel van vroeger geeft.

Het alternatief is namelijk erger: thuiskomen en de volgende dag geconfronteerd worden met de kater, de schaamte over een paar domme opmerkingen en het besef dat hij niet gevonden heeft wat hij de hele avond aan het zoeken was.

Misschien is dat het lot van ouder worden: altijd terugverlangen naar die eerste paar feestjes. Je weet nog goed hoe het voelde, maar hoe vaker je het terug probeert te vinden, hoe verder je ervan af komt te staan. Dit maakt de laatste zin van het nummer zo ontroerend, dat besef dat geluk hem niet zit in de vluchtige euforie van een feestje, maar in de alledaagse momenten met je vrienden.

Die zinnen. In mijn eerste versie van dit stuk werkte ik daarnaar toe: een apotheose waarin de band hun set met ‘All My Friends’ afsloot en iedereen, jong en oud, zijn mobiel opborg om als een kolkende massa die heerlijke combinatie van doodsangst en euforie te vieren. In de eerste versie gaf ik me helemaal over, was ik helemaal in het moment.

Maar eerlijk? Zo ging het niet. Na een twee uur durend optreden voelde het niet als het legendarische moment waar ik mijn hele leven op gewacht had. Ik vond het wel mooi, daar niet van, maar ik was ook moe en hongerig, en na zo lang staan deden mijn voeten pijn. Bovendien duurde het laatste stukje veel korter dan ik mij herinnerde. In mijn hoofd zouden we het minutenlang meezingen, maar het concert was al over voordat ik het doorhad.

De ontroering kwam pas achteraf toen de lichten op het podium doofden, het veld langzaam leegstroomde en ik samen met mijn vrienden een stuk pizza bij een tentje kocht. Moe en opgelucht nam ik plaats op de bank van een plakkerige picknicktafel, ingeklemd tussen mijn vrienden die om elkaars grappen lachten, plannen voor morgen maakten en met volle mond vertelden welke bandjes ze het vetst vonden. Ik nam een hap, hoorde ze praten en dacht alleen: wat heerlijk dit. Het is net alsof we voor het eerst samen pizza eten.