In tijden van vrede

Vertaling: Alfred Schaffer

Als aardbewoner van iets over de veertig
bevond ik me ooit in een vredig land. Ik kijk hoe de buren

hun telefoons pakken om te kijken
hoe een agent het rijbewijs van een man wil zien en als de man naar zijn portemonnee reikt, schiet de agent. Door het autoraampje. Hij schiet.

Het is een vreedzaam land.

We bergen onze telefoons op en gaan.
Naar de tandarts,
naar school om de kinderen op te halen,
om shampoo te kopen
en basilicum.

In dit land van ons ligt een door de politie neergeschoten jongen op de stoep,
urenlang.

Wij zien in zijn open mond
de naaktheid
van onze natie.

We kijken toe. Kijken toe
hoe anderen toekijken.

Het lichaam van een jongen ligt precies op de stoep als het lichaam van een jongen –

Het is een vreedzaam land.

En het snoeit onze burgerlichamen
moeiteloos bij, zoals de Presidentsvrouw haar teennagels knipt.

Ieder van ons
moet nog flink aan de bak met tandartsafspraken,
moet onthouden om
een zomersalade te maken: basilicum, tomaat, wat een genot, tomaat, een snufje zout.

Dit is een tijd van vrede.

Ik hoor geen geweerschoten,
maar zie hoe vogels over de achtertuinen van de buitenwijken spatten. Hoe helder is de hemel
terwijl de laan om zijn as draait.
Hoe helder is de hemel (vergeef mij) hoe helder.