In dit gedicht van Marieke Lucas Rijneveld uit de bundel Kalfsvlies worden vanaf een matras herinneringen opgehaald. Over de beelden die je van anderen hebt en anderen hebben van jou, en over het oefenen voor en ervaren van een eerste zoen. Foto's en herinneringen zullen vervagen net als te vaak gewassen T-shirts, dicht Rijneveld. Hij laat zeepbellen en zilvervliesjes elkaar afwisselen, en met al deze beelden neemt hij je mee op een reis door zijn gedachtewereld.