'Deze herontdekte Hongaarse klassieker probeer ik ieder jaar opnieuw te lezen. Een huwelijksreis van twee mensen die absoluut niet voor elkaar bestemd blijken, ontaardt in een transcendentale trip door het Italië van begin vorige eeuw – vol hallucinaties en bijna-doodervaringen.'

'In de Amerikaanse podcast Mystery Show lost Starlee Kine mysteries op, kleine raadsels waarvan je het antwoord niet zelf even via Google kunt opzoeken. Hoe lang is bijvoorbeeld Jake Gyllenhaal, of waarom is de videotheek op de hoek plotseling verdwenen? Kine bijt zich erin vast en ontmoet onderweg de meest wonderlijke figuren. Dat doet ze met een flinke scheut charme, humor en een heerlijke stem. Het is een gotspe dat er slechts zes afleveringen zijn gemaakt.'

'Heel eerlijk: wanneer ik een film van Jim Jarmusch voor de eerste keer kijk, ben ik altijd een beetje underwhelmed. Ik vraag me af wat ik erin hoor te zien of waar het naartoe gaat. Maar vervolgens zit zo’n film nog weken in mijn hoofd en verlang ik terug naar de sfeer, de personages, de muziek. Zo was het ooit ook toen ik in mijn studententijd Down By Law ontdekte, en ik kijk hem nog steeds jaarlijks terug. Het is heerlijk om dan weer even met Tom Waits, John Lurie en Roberto Benigni door het sfeervolle New Orleans te sjokken.'

'Sth, I know that woman. Een perfect eerste hoofdstuk, dat me bij het schrijven van mijn debuutroman De Beesten heeft beïnvloed qua sfeer, spanning en het gebruik van vooruitwijzingen. Al in de eerste alinea denk je drie keer Wat? Maar hoe dan? Vertel me alles!'

'Velen kennen dat melancholische gevoel aan het eind van een lange verhuisdag: je bent kapot, al je bezittingen zitten in de vrachtwagen, en met een brok in je keel kijk je nog een laatste keer de lege kamer in die je jarenlang je thuis hebt genoemd. Hopper ving dit hele verhaal, dit specifieke gevoel, in een weemoedig en verstild schilderij. Én een bonustip: de Canadese indieband The Weakerthans schreven een bitterzoet nummer met dezelfde titel.'

'Een ongelooflijk energieke plaat waar je mij voor wakker mag maken. Op dit laatste album van de hyperactieve rockers At The Drive-In perfectioneerden ze m.i. hun stijl – eclectische post-rock, post-punk, post-hardcore, post-wat-dan-ook. Na Relationship of Command en een allerlaatste optreden in Groningen zou de band helaas uiteenvallen in de twee groepen Sparta en The Mars Volta.'

'In de gelijknamige verhalenbundel werpt de Amerikaan Leavitt zich op als chroniqueur van de New Yorkse gayscene ten tijde van de aidsepidemie. Het levert verhalen op die vaak hartverscheurend zijn, maar ook vaak barsten van de levensvreugde. Ik kan de laatste regels van dit titelverhaal, over onbeantwoorde liefde, niet lezen zonder het droog te houden.'

'Dit derde seizoen van Twin Peaks is wat mij betreft het beste dat televisie ons de afgelopen twee decennia heeft geboden. Vijfentwintig jaar na het tweede seizoen breit schrijver-regisseur David Lynch in achttien afleveringen een magistraal dromerig einde aan deze legendarische serie.'

'Ik heb jarenlang het muziekblog Nummer van de Dag gerund, waarbij de belangrijkste insteek juist was dat het onmogelijk is om een favoriet liedje te kiezen omdat je iedere dag wel een nieuwe favoriet hebt. Toch eentje die nu al een paar jaar een vaste plek in mijn toplijstjes heeft: dit prachtige, tedere liedje over misgelopen liefde van de Amerikaanse post-r&b-zanger Frank Ocean.'

'Ik leerde Wigman kennen als drummer van Human Alert, een punkband – mijn eerste muzikale liefde. Pas veel later ontdekte ik dat hij dichtte, en hij was daarmee voor mij een belangrijke toegangspoort tot de Nederlandse poëzie en literatuur. Ik denk dat zijn gedichten zo bij me aansloegen omdat ik er nog steeds iets in herkende van een non-conformistische punker die alles uit het leven wil halen: "En ik zag Vinexwijken, pril en doods, / waar mensen roemloos mensen willen lijken, / de straat haast vlekkeloos een straat nabootst."'