Op momenten dat we het zwaar hebben vallen we terug op dingen die houvast bieden en inzicht kunnen verschaffen, zoals de poëzie. Om moeten gaan met de dood is zo'n moment, en tal gedichten zijn er al aan gewijd. Zo ook één van H. C. ten Berge, waarin hij dicht over zijn vriend Daniël die enkele jaren geleden overleed. Ten Berge neemt ons langs wilde tuinen, klamme bospaden en een werkplaats in een hof, waar "de waakvlam van het woord als altijd brandt."