De eindejaarslijstjes van 2022 van het ILFU-team

Word ILFU Member en steun onze schrijvers en verhalen

Vertel me meer

Sophie, Programmeur

Mythen en stoplichten - Alara Adilow
'Mijn queerness is een fuga./We blijven elkaar bevragen/maar ik ben moe/van het steeds moeten bewijzen dat ik besta.’ Een paar jaar geleden stond Alara Adilow in de finale van het NK Poetry Slam en dit jaar debuteerde ze met de poëziebundel Mythen en stoplichten, een bundel over gender en het verlangen het eigen lichaam te ontvluchten. Haar gedichten zijn zowel eerlijk, rauw en verontrustend als ook vol klankrijm en eigenzinnige, surrealistische beeldspraak.

Verzamelde werken - Lydia Sandgren
Zeer omvangrijke Zweedse debuutroman (vertaling door Eline Jongsma en Janny Middelbeek-Oortgiesen) over een uitgever met een midlifecrisis die herinneringen ophaalt aan zijn vermiste vrouw Cecilia, zijn levenslange vriendschap met de getroebleerde kunstenaar Gustav en zijn eigen gefnuikte schrijfcarrière. Dochter Rakel onderzoekt ondertussen wat er met haar moeder is gebeurd. Erg geschikt als kerstvakantieproject.

Verzamelde gedichten, deel I - Yehuda Amichai
Tijdens onze verhuizing van de Oudegracht naar Achter de Dom in januari van dit jaar vond ik ergens in de diepste krochten van de Literatuurhuiskelder In een beschimmeld literair tijdschrift uit de jaren tachtig drie gedichten van de Israëlische dichter Yehuda Amichai. De dag erna kocht ik zijn Verzamelde gedichten, deel I (vertaling door Tamir Herzberg en Tsafrira Levy) en verspreid door heel 2022 las ik al zijn gedichten. Amichais gedichten zijn toegankelijk en ongrijpbaar tegelijk en hij schrijft zowel over oorlog en politiek als ook over kleine alledaagse gebeurtenissen.

Eline, Projectleider

Schitterende kleine dingen - Cheryl Strayed
Cheryl Strayed (auteur van o.a. Wild) gaf als vraagbaak antwoorden op levensvragen van lezers. De vragen zijn gecompliceerd, pijnlijk of verdrietig. Haar antwoorden zijn eerlijk, soms hard, vaak grappig en bijna altijd (bedenk je terwijl je het leest) het enige goede antwoord op dat morele dilemma. Ik las het lachend en huilend, en kocht daarna al drie exemplaren om weg te geven.

Het lied van ooievaar en dromaris - Anjet Daanje
Een prachtig, naargeestig, verontrustend en zorgvuldig geconstrueerd boek. Met bijvoorbeeld deze mooie quote over het belang van lezen: “Ze leest tot diep in de nacht, hoe meer boeken ze in het geniep verslindt, hoe meer ze zichzelf hervindt. Ze was vergeten hoe het was om je groter te voelen, om zich in anderen uit te breiden alsof haar hoofd ook het hunne omvat".

Een licht bewoond eiland - Nicolien Mizee
Naast fijne romans publiceert Nicolien Mizee regelmatig een boek vol faxen aan Ger. Ze schrijft hem over het leven, dat een aaneenschakeling van rommelige en irritante gebeurtenissen is. Ze schrijft met veel zelfspot en eerlijkheid verhalen vol geestige en scherpe inzichten.

Tessel, Engagement Editor/Producent

Detransitie, Baby - Torrey Peters
Peters bereikt iets met Detransitie, Baby wat het best als een melting of the minds tussen personage en lezer beschreven kan worden. Ze sleept je zonder pardon een wereld in die een groot percentage van de mensen slechts vanaf de zijlijn meemaakt. Hard, overtuigend, complex, met deeply flawed en daarmee bijzonder echte personages. Een boek dat je eindeloos doet nadenken over onderwerpen die in de huidige maatschappij soms onwrikbaar lijken.

Piranesi - Susanna Clarke
Women's Prize for Fiction-winnaar Susanna Clarke schreef een mysterieuze en intrigerende roman, vol beelden die je zó scherp voor de geest komen, dat het lijkt alsof je zelf ook koortsdromenlang door het eindeloze labyrint waar hoofdpersoon Piranesi in verblijft hebt gedwaald.

Onze vrouwen diep in de zee - Julia Armfield
Magisch-realistisch, maar al snel neem je dat voor waar aan en voel je even duidelijk en pijnlijk als hoofdpersonage Miri hoe haar vrouw Leah na een maandenlange onderzeemissie als zand door haar vingers glipt. Het blijkt een roman te zijn over de meest universele gebeurtenissen en thema's in een mensenleven: rouw, afscheid, liefde en loslaten.

Michaël, directeur

Annie Ernaux - De Jaren
Niets zo afgezaagd als schrijven over je eigen leven. Annie Ernaux vond echter een vorm om het genre van de memoire toch weer boeiend, misschien zelfs sexy te maken. Ze kreeg er dit jaar de Nobelprijs voor. Ik was verbluft door De Jaren, haar magnum opus: ruim tweehonderd pagina’s fragmentarische en uiterst persoonlijke herinneringen en ervaringen die toch verband blijken te houden met het grote wereldgebeuren. Onwillekeurig roept elk van haar fragmenten een herinnering van jezelf op en blijkt dat ogenschijnlijk zo particuliere leven ook over jou te gaan.

Micha Wertheim - Voor heel even
Een voorstelling die voelt als een roman. Dat is vaag. Ik bedoel: je zou gezeten in je theaterstoel geregeld terug willen bladeren omdat er bij Wertheim voortdurend gespiegeld, binnenste buiten gekeerd en teruggegrepen wordt, op grapjes, op thema’s, op eerdere voorstellingen. Bovendien is de gehele show een grote lofzang op de fictie: wat zijn de grenzen van de verbeelding en zou die niet eigenlijk grenzeloos moeten zijn? Trefzeker en soms flauwe (woord)grappen in de beste cabarettraditie gecombineerd met de literaire fantasie van Borges’ Ficciones. Gaandeweg de voorstelling blijk je in één grote mindfuck verzeild, met een oogstrelend mooi en spectaculair slotakkoord.

Maria McKee - La Vita Nuova
Eigenlijk is deze plaat een bekentenisroman in 14 popnummers over een coming out op je 55ste, het einde van een lang, kinderloos gebleven huwelijk en de belofte van een nieuw leven. Bombastisch georkestreerde nummers in een merkwaardig, door McKee zelf gesmeed muzikaal idioom met invloeden uit de cowpunk, countryrock en de oeuvres van Bowie en Sondheim. Net als bij Dantes dichtbundel voor Beatrice, waarnaar het album is vernoemd, gaat er bij herluistering steeds een nieuwe laag open. 'Centerpiece' van het album is het nummer Courage, waarin McKee haar eigen Beatrice opvoert. Het album eindigt met een klein en klunzig op alleen een gitaar gespeeld liefdesliedje voor haar ex-man (‘However worn’). Schitterend.