Zijn eersteling Mijn familie en andere beesten (1956) heb ik vanaf mijn twaalfde stukgelezen. Daarna heeft hij nog twee boeken geschreven waarin hij zijn kindertijd in de jaren dertig op het paradijselijke eiland Korfoe beschrijft. Maar die eerste blijft het beste. Het zou opnieuw vertaald en uitgegeven moeten worden.

Elke andere titel is ook goed, maar juist zijn wat latere, korte stukjes met invallen en herinneringen lees ik het liefst.

Agatha Christie behoeft geen verdere uitleg. Na de scheiding van haar eerste man, Arthur Christie, trouwde ze de veertien jaar jongere archeoloog Max Mallowan. Ze reisde met hem mee naar het Verre Oosten, sliep in een tent in de woestijn en kreeg talloze ideeën voor detectiveverhalen, zoals Moord op de Nijl.

Speuren naar het verleden schreef ze voor vrienden en bekenden die nieuwsgierig vroegen naar haar belevenissen in den vreemde. Het biedt een fantastisch inkijkje in hoe archeologie bedreven werd voor de Tweede Wereldoorlog.

De ouders van de kleine Mary stierven in 1918 tijdens de Spaanse griep. Mary werd ondergebracht bij haar grootouders. In deze bundel verhalen vertelt ze, zonder enige wrok, over haar streng katholieke opvoeding. Je weet niet wat je leest. Het is weergaloos goed.

In deze serie boeken beschrijft Laura haar kinderjaren op de Amerikaanse Prairie. Het eerste deel is geschikt voor kinderen vanaf zes jaar. In de volgende delen wordt Laura ouder en wij groeien met haar mee. Het is fascinerende lectuur: we lezen hoe vader zijn eigen kogels giet, hoe een varken van snuit tot staart verwerkt wordt tot hammen en worsten, en hoe ahornsap geoogst wordt. Anders dan in de beroemde EO-serie Little House on the Prairie speelt religie geen enkele rol in de boeken.

Ginzburg werd in 1916 in Italië geboren. In dit boek beschrijft ze haar wonderlijke familie. Ze vertelt weinig over zichzelf. Dat heeft iets intrigerends, alsof ze een onzichtbare observator is. Het is niet verbazend dat ze een korte, uitstekende biografie van Tsjechov geschreven heeft, ook iemand die zich alleen toonde in zijn schrijven.

Van Dorsten, één van de ‘kinderen van Ruinerwold’ beschrijft hoe het is om op te groeien in een sekte, gehersenspoeld te worden en van het ene geloof in het andere te komen. Hij doet dit zonder enige rancune, wanhoop, gêne of grof taalgebruik. Hij probeert niets ‘uit te leggen’ aan de lezer, maar doet kalm verslag van zijn ontwikkeling, stap voor stap. Als je iets wilt begrijpen van de geestelijke gevolgen van opgroeien in een sekte, moet je dit boek lezen. Heel, heel erg goed.

Een graphic novel of beeldroman over drie generaties van een Friese familie van wie de grootvader fout was in de oorlog. Ik dacht dat ik Nynke na dertig jaar vriendschap een beetje kende, maar werd omvergeblazen door dit schitterende, wonderlijke, unieke boek dat, vooral in de platen, het leven schetst zoals het zich kan voordoen in een droom: volstrekt logisch en onlogisch tegelijk.