Nino Haratischwili groeide op in Georgië ten tijde van de val van de Sovjet-Unie, waar ze haar geboorteland zag afglijden naar een gewelddadige chaos, en een generatie jongeren werd getekend door drugs en armoede. Dit is het achtergronddecor van Het schaarse licht, dat het verhaal vertelt van een verloren land en een verloren generatie, een revolutie die haar eigen kinderen opeet, over liefde en verraad en een diepe vriendschap tussen vier vrouwen. Tussen de vochtige muren en de betoverende houten balkons in de binnenstad van Tbilisi sluiten eind jaren tachtig vier meisjes vriendschap. Hun vriendschap trotseert alles – de eerste grote liefde, die alleen in het geheim mag bloeien, de stroomuitval, de heroïne die het land overspoelt – tot verraad en een tragische dood hen ten slotte toch uiteendrijven.
Het al net zo tragische maar prachtige Het achtste leven: voor Brilka gaat in de Georgische tijdlijn hier aan vooraf, en was de roman waar Haratischwili mee doorbrak. Het omvangrijke, monumentale familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu, vertelt de ondergang van een familie, een cultuur en een leefwereld. De leefwereld van de ‘rode’ twintigste eeuw – een cruciale periode in de Europese geschiedenis – met de opkomst en ondergang van de Sovjet-Unie, het wegvallen van het IJzeren Gordijn en de perestrojka.