Vertaald door Alfred Schaffer
Toch, ik ben
Toch, ik ben. Ik besta. Ik heeft
een lichaam.
Als Anushka
mijn vinger
in haar mond neemt,
bijt ze.
Hoe leven we op aarde, kind?
Als ik je horen
kon, wat zou je zeggen?
Je antwoord!
Op aarde kunnen we doen
– of niet soms? –
wat we willen.

Patrouilles
Ik bedek de ogen van Gena, zeven, en Yasha, negen,
als hun vader zijn broek laat zakken om gefouilleerd te worden, en zijn vlees trilt
en om hem heen:
het gore vlezige flapperen van de stilte. De menigte kijkt toe.
De kinderen zien ons kijken:
soldaten sleuren een naakte man de trap op. Ik leer de handen van zijn kinderen om van doodsangst
een geluid te maken –
zie hoe doofheid ons vastnagelt in onze lichamen. Anushka
praat tegen zwerfhonden alsof ze mannen zijn,
praat tegen mannen
alsof ze mannen zijn
en niet alleen maar zielen op krukken van botten.
Stadsmensen
kijken naar kinderen maar voelen onder de blote voeten van hun gedachten
de koude steen van de stad.
Achtervolgd door Vasenka’s mannen
We zien haar tussen ons zigzaggen op straat –
haar gezicht kapot
als een rits die vastzit in haar jas –
Mijn lieve buren! schreeuwt ze,
Mijn lieve buren! Prachtige idioten!
Zo schreeuwt ze tegen ons.
Graaf een flink gat!
Leg mij neer neusgaten omhoog
en schep in mijn mond de eerbare zwarte aarde.
En toch, op sommige nachten
Ons land heeft zich overgegeven.
Jaren later zullen sommigen zeggen dat niets van dit alles heeft plaatsgevonden; de winkels waren open, we waren gelukkig en keken poppenspelen in het park.
En toch, op sommige nachten dimmen stadsmensen de lampen en leren hun kinderen gebaren. Ons land is het podium: als de patrouilles marcheren, zitten we op onze handen. Niet bang zijn, gebaart een kind tegen een boom, een deur.
Als de patrouilles marcheren, zijn de lanen verlaten. Lucht raakt leeg, op het gepiep van snaren en het kloppen van houten vuisten tegen de muren na.
Kun je een oorlog overleven door te zwijgen?
‘Wat kunnen fictie en poëzie doen in tijden van een constant bewegende en zelfs uitdijende oorlog?’ is de vraag die ILFU Curator Lisa Weeda sinds de start van de oorlog bezighoudt. Van de zoektocht naar antwoorden op die vraag houdt ze je vanaf nu op de hoogte. Lisa zoekt in de dichtbundel van Ilya Kaminsky antwoord op de vraag wat je eigenlijk kan doen als je land bezet wordt? En wat voor rol kunnen zwijgen, niet horen en stilte daarin spelen?


Dovenrepubliek
Dovenrepubliek is een hedendaags epos van een van de meest toonaangevende dichters van deze tijd. Ilya Kaminsky, zelf slechthorend en geboren in Odessa in Oekraïne, vertelt in deze bundel op overdonderende wijze een tijdloos verhaal over verzet in tijden van oorlog. Dovenrepubliek verschijnt in april 2023 in nieuwe vertaling van Alfred Schaffer bij Uitgeverij Podium
Meer over dit boekMisschien vind je dit interessant
Leden hebben een streepje voor:
- Je kunt schrijvers en thema's die je interessant vindt volgen
- Je kunt verhalen die je mooi vindt bewaren in je Mijn ILFU-bibliotheek
- Je kunt reageren op verhalen en meediscusiëren in de ILFU Boekenclub
- Je krijgt 20% korting op festivaltickets en 5% op cursussen
- Je krijgt gratis toegang tot alle festival livestreams en premium content
- Je kunt ervoor zorgen dat meer schrijvers verhalen voor ons schrijven
- Alle ledeninkomsten gaan naar schrijvers
Heb je al een account?
InloggenWord lid van ILFU en krijg 20% korting op alle tickets
- Krijg 20% korting op alle festivaltickets en 5% op het cursusaanbod
- Met jouw bijdrage betalen we schrijvers om nieuwe verhalen te maken
- Volg schrijvers en thema’s die je interessant vindt
- Bewaar je favoriete verhalen in je Mijn ILFU-bibliotheek
- Reageer op verhalen en discussieer mee in de ILFU boekenclub
- Krijg gratis toegang tot livestreams en premium content
Ben je al lid? Log in om te profiteren van de korting
Inloggen