Fragment 348

Het is nog maar de vraag of kinderen niets begrijpen van volwassenen – die overigens zelf niets hebben om te begrijpen want alle volwassenen zijn hetzelfde en als iets gelijk is aan iets anders, dan bestaat het niet – veel juister zou het zijn om te vragen of volwassenen de kinderen eigenlijk wel begrijpen. Volwassen zijn betekent vergeten zijn hoe het was als kind. Daarom bestraffen ouders hun kinderen voor dingen die ze zelf ook deden op die leeftijd. Mocht een vader zich toch iets herinneren en zijn zoon daarom niet straffen, dan doet hij dat puur op rationele gronden; nu hij terugdenkt aan hoe hij zelf was als kind, denkt hij dat hij zijn zoontje niet moet straffen. In werkelijkheid heeft hij zich helemaal niets herinnerd. Hij had immers een kind moeten blijven om zich daarvan werkelijk iets te herinneren.

Fernando Pessoa (1888-1935) is zeker drie van de bekendste schrijvers van Portugal. Veel van zijn werk verscheen in Nederlandse vertaling, waaronder de poëzie geschreven onder de heteroniemen Alberto Caeiro, Álvaro de Campos en Ricardo Reis en het Boek der rusteloosheid.

Kroniek van een leven dat voorbijgaat werd vertaald door Michaël Stoker en uitgegeven door Uitgeverij Van Oorschot.

Gijs Scholten van Aschat leest elke week een fragment uit het boek, met als gedachte: van wekelijks een stukje Pessoa kan de wereld alleen maar opknappen. De fragmenten zijn voor iedereen gratis te beluisteren, ILFU-members kunnen binnenkort het complete, twaalf uur durende audiobook gratis downloaden en beluisteren via Mijn ILFU. (Hier kun je ILFU-lid worden).

De tekening van Pessoa is van de hand van kunstenaar Floris Tilanus, de foto van Gijs Scholten van Aschat is gemaakt door Iris Planting/Lumen.