Ik schrijf dit terwijl de nieuwsbeelden van een brandend Los Angeles voorbijschieten, en besef hoeveel verschroeiend vuur we het afgelopen jaar al te verduren hebben gehad, zowel letterlijk als metaforisch. De actualiteit kan het ons moeilijk maken om moed te houden en vooruit te kijken – daar hebben we elkaar voor nodig, en een beetje verbeelding.

Als ik naar ILFU kijk, zie ik dat hier in datzelfde jaar hard gevochten werd om die verbeelding te blijven prikkelen; zowel het festivalprogramma als de dagelijkse verhalen, essays en gedichten op het online platform waren gevarieerder dan ooit. Ons publiek werd geïnspireerd en uitgedaagd door nieuwe perspectieven, thema’s, invloeden, stijlen en poëtica’s.

Dat komt voor een groot deel door drie begeesterde gasthoofdredacteuren, die het afgelopen jaar elk twee maanden verantwoordelijk waren voor onze online programmering, en daarmee hun eigen licht op de staat van de literatuur, de mens, de wereld konden schijnen. Ieder van hen op een geheel eigen manier.

Pete Wu stelde ons voor aan jonge toneelmakers en -schrijvers, voor even trok hij ze uit hun vertrouwde theater, uit de arena van de verbeelding. In al hun verhalen lees je hoe ze de menselijke verbeelding beproefden: wat valt er weg wanneer we personages niet meer kunnen zien of horen, wanneer er alleen nog maar tekst is? Wat ontstaat er juist wanneer we uitgedaagd worden om meer zelf in te vullen?

Maxim Februari ging in zijn periode als hoofdredacteur op zoek naar de rol die literatuur speelt buiten de literaire scene om. ‘Ik probeerde deze zomer de grenzen open te gooien. We volgden de literatuur tot in de zwembaden, de spreekkamers van artsen, de gevangenissen, in de bijenkorf, onderwater. Het draaide hier niet om de literaire cultuur en de identiteit van de schrijver als belangrijke culturele persona, maar om de schrijver in samenhang met de wereld.’ Hij liet ons daarbij zien wat literair schrijven meer kan bieden dan het duidelijk afgebakende journalistieke, politieke of ambtelijke perspectief.

De start van Tatjana Almuli als gasthoofdredacteur ging gepaard met de herverkiezing van Donald Trump in Amerika, wat voor haar aanleiding was om maatschappelijk geëngageerde, soms ronduit activistische schrijvers uit haar netwerk aan het woord te laten. Het leverde prachtige geestdriftige stukken op, met Eline van Wierdens essay over de ondervertegenwoordiging van dikke personages in de literatuur als mijn persoonlijke favoriet. Ik ben dan ook verheugd dat je deze maand op ilfu.com een voorpublicatie van Van Wierdens debuutroman zal kunnen lezen.

Het was inspirerend om deze drie van een afstandje aan het werk te zien, wat ze ons brachten, wat ze allemaal openbraken.

Intussen was ik acht maanden afwezig om zelf aan een roman te werken. Dat ging zoals dat gaat met romans: de eerste dagen zuchtend en vloekend, maar iedere week weer een beetje minder stroef. Het schrijven van een roman lijkt wel eens op het aanzwengelen van een enorm, loodzwaar rad. In het begin is er met geen mogelijkheid beweging in te krijgen, maar wanneer het ding dan eindelijk met een hoop gekraak op gang komt, gaat hij als vanzelf verder. Nou ja, bijna dan.

Inmiddels knarst het rad van mijn nieuwe verhaal gestaag voort, er zit voldoende beweging in om het naast mijn functie als hoofdredacteur van ilfu.com draaiende te houden. Na maanden met mijn neus in mijn eigen werk te hebben gezeten, ben ik dan ook enorm opgetogen om me weer bezig te houden met de literatuur van anderen, om in gesprek te gaan met de bezoekers en leden van ILFU, om verder in de praktijk te brengen wat ik heb geleerd van mijn vervangers, en vooral: om mooie, originele, belangrijke en gevarieerde verhalen te publiceren.

Als ik één ding heb opgestoken van mijn afwezigheid, is het wel dat de blik van anderen daarbij van onschatbare waarde is. Daarom ben ik van plan ook dit jaar schrijvers uit te nodigen om ons online platform samen met mij te cureren. Ik kijk er enorm naar uit om door hen verrast te worden.

Over vooruitkijken gesproken: op zondag 26 januari houden we een Open Dag op ons hoofdkwartier. Er komen dichters voordragen, er zijn mini-workshops door ILFU Academy docenten, we verkopen exclusieve boeken uit ons ILFU-archief, en natuurlijk is er nog veel meer feestelijks. Ik zou het leuk vinden om je daar te zien en samen te proosten op een nieuw jaar van open vizieren en perspectieven.